همچو موجم یک نفس آرام نیست 
بسکه طوفان زا بود دریای دل

دل اگر از من گریزد وای من 
غم اگر از دل گریزد وای دل

ما ز رسوایی بلند آوازه ایم 
نامور شد هر که شد رسوای دل

خانه مور است و منزلگاه بوم 
 آسمان با همت والای دل

گنج منعم خرمن سیم و زر است 
گنج عاشق گوهر یکتای دل

در میان اشک نومیدی رهی 
خندم از امیدواریهای دل